АРИСТЕй III (2011) С. 11–16 E.S. Danilov et A.G. Slednikov QUID CIVES ROMANI DE TRANQUILLITATE ANIMI SENSERINT1 Multo labore Europae incolae humanitatem suam elaboraverunt, cuius sunt tales partes quae hac aetate universo hominum generi prosint. saecula exierunt, donec cum Europaei tum Russi non tantum summam humanitatis illius dignitatem perceperunt, sed etiam, quomodo quaedam eius partes cum Romae antiquae usu vivendi atque cum eius imagine per traditionem nobis residua coniuncta sint, intellexerunt2 . inter talia adepta aeterna securitatem dicamus. <...> Hanc vocem penitus menti Romano infixam esse putamus. libertas a metu amittendi vitam ac possessiones cuilibet civi idem erat ac solida et inconcussa securitas (Vell. <...> B.J. V. 7. 3). quod ad rem Romanam attinet, omnibus in optatis fuit securitas publica (Tac. <...> Nos autem non securitatem publicam omnimodis divulgandam3 enarraturi sumus, sed securitatem animi vero intimam, animum scilicet aequum eiusdemque condiciones et composita. quae est enim ista securitas (Cic. <...> Статья подготовлена в рамках Госконтракта № 16. 740. 11. 0104 на выполнение научно-исследовательских работ по теме «Античная цивилизация: политические структуры и правовое регулирование»; при поддержке РФФИ, грант 10-06-00140-а «Системный анализ античной государственности на основе информационных подходов и создания проблемно-ориентированных баз данных». <...> Gratias plurimas maximasque agimus Prof.ri D.ri Alexandro Podosinov, qui benevole nos in consortium admisit, ac D.ri Alexio Scatebrano Ruteno (qui et Solopov) et D.rici Irenae Ulianova ob propitium 1 adiutorium commentationis componendae. 2 Кнабе 2010: 6, 89. 3 Vide Hartmann 1921: 1000–1003; Wirszubski 1950: 158–159; Kneppe 1994: 217–281. <...> II. 69). securitas animi quidem caput est ad beate vivendum (Lucr. <...> Amic. 45)4 <...>